Καταρχήν ο Παπανδρέου βγήκε ενισχυμένος,πλέον είναι ο αναμφισβήτητος ηγέτης, ανατρέποντας μάλιστα τ αρχικά προγνωστικά και κόντρα στις επιθυμίες της μιντιοκρατίας όπως δήλωσε και ο ίδιος. Το θέμα είναι αν τώρα θα συνεχίσει αυτή τη ρητορική κατά των μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων ή αν θα ρίξει σιγά σιγά τους τόνους. Αν το συνεχίσει θα χάσει πολύ απ τη δύναμή του στα κεντροαριστερά ΜΜΕ αλλά θα κερδίσει τη συμπάθεια πολλών πολιτών όπως είχε κερδίσει και ο Καραμανλής όταν μίλαγε για νταβατζήδες. Άλλο ένα σημαντικό θέμα είναι να πάρει ξεκάθαρες αποφάσεις σε συγκεκριμένα θέματα και να δώσει νέο ιδεολογικό στίγμα στο κίνημα, αν μπορέσει να συνεργαστεί και με την αριστερά σε κάποια επιμέρους θέματα ακόμα καλύτερα.
Ο άλλος διεκδικητής της προεδρίας ο Βαγγέλης ο Βενιζέλος μετά την ήττα του έχει δύο επιλογές, πρώτον να εμφανίζεται ως ο εκπρόσωπος του 35% του κόμματος και δεύτερο να γίνει ένα μεγαλοστέλεχος όπως όλα τα άλλα. Είναι σίγουρο ότι αν δει έλλειμμα ηγεσίας θα προσπαθήσει να κάνει εσωκομματική αντιπολίτευση αλλά κάτι τέτοιο πιθανόν να οδηγήσει και στο πολιτικό του τέλος.
Το συμπέρασμα είναι ότι μακάρι ν ακολουθήσουν και άλλα κόμματα τέτοιες δημοκρατικές διαδικασίες και να μη μένουν μόνο στα λόγια,αφού φάνηκε πως ο κόσμος διψάει να συμμετέχει σε τέτοιες διαδικασίες και δείχνει συμπάθεια σε όσους φέρνουν και εφαρμόζουν καινοτομίες στη πολιτική ζωή της χώρας.